Lata 1927 - 1965
Dom przy 112 Ocean Avenue (adres z powodu złej sławy zmieniano kilkakrotnie, obecnie to 108 Ocean Avenue) został wybudowany w 1927 roku. Powierzchnia nieruchomości to aż 456 m2. Znajduje się tam między innymi pięć sypialni, trzy duże łazienki i jedna mniejsza, dwa garaże, hangar na łodzie oraz weranda.
Pierwszymi właścicielami nieruchomości było małżeństwo John i Catherine Moynahan. To oni wybudowali dom i mieszkali w nim szczęśliwie przez niemal 30 lat. Kiedy John i Catherine Moynahan zmarli, ich córka, Eileen Fitzgerald, wprowadziła się do domu wraz ze swoją rodzinom. Mieszkała tam do 17 października 1960 roku, kiedy to posiadłość kupili John i Mary Riley. Z powodu problemów małżeńskich John i Mary rozwiedli się i 28 czerwca 1965 roku sprzedali dom rodzinie DeFeo.
Lata 1965 - 1975
Rodzina DeFoe skłądała się z Ronalda DeFeo Seniora, jego żony Louise DeFeo oraz piątki ich dzieci. Mieli oni włoskie korzenie i byli pozornie szczęsliwymi i zmożnymi ludzmi.
Lata 1975 - 1977
Przez prawie 13 miesięcy po morderstwach dom stał pusty, dopóki nie został kupiony przez rodzinę Lutz za $80 000. George i Kathleen Lutz wprowadzili się do posiadłości wraz z trójką dzieci w grudniu 1976 roku. Ich marzenia o tym, by wieść spokojne życie w nowym miejscu szybko zamieniły się w koszmar. Lutzowie utrzymywali, że przy 112 Ocean Avenue od początku działy się trudne do wyjaśnienia rzeczy. Ponoć słyszeli oni tajemnicze dźwięki i głosy, okna same się otwierały, a na ścianach pojawiała się dziwna ciecz. Córka Lutzów mówiła, że ma niewidzialną koleżankę, która miała kiedyś mieszkać w tym domu, ale została zamordowana przez swojego brata.
W raz z każdym dniem w domu w Amityville miało miejsce coraz więcej paranormalnych zjawisk. Lutzowie twierdzili, że widzieli na śniegu ślady krwi. W domu miał się też pojawiać demon ze świecącymi oczami. Nowi właściciele wytrzymali w domu niespełna miesiąc, po czym uciekli z niego, twierdząc, że budynek jest nawiedzony. Nie spłacili oni nawet częsci z kredytu hipotecznego który wzięli na kupno domu i nieruchomość została szybko przejęta przez bank Columbia Savings and Loan.
Lata 1977 - 1987
W 1977 roku za $55 000 dom odkupiło od banku małżeństwo Jim i Barbara Cromarty. Mieszkali oni w nim przez 10 lat wraz ze swoimi dziećmi i nigdy nie doświadczyli oni tego, co poprzedni właścicie. Według rodziny Cromarty, dom był zupełnie "normalny", a jedynym co im przeszkadzało było zainteresowanie ciekawskich. Z tego właśnie powodu oficialny adress nieruchomości zmieniono na 108 Ocean Avenue.
Lata 1997 - 2010
W roku 1997 dom kupił Brian Wilson. Nabywca zapłacił za niego $310 000. Niedługo po zakupie, w domu przeprowadzono obszerne renowacje. W ciągu 13 lat posiadania domu Wilson wyremontował także hangar dla łodzi i dodał drugą altanę z tyłu domu.
Lata 2010 - 2017
Kolejnymi właścicielami nieruchomości byli David i Caroline D'Antonio. Para emerytów kupiła go w 2010 roku. Był to "od zawsze dom ich marzeń". Po śmierci Davida, Caroline uznała że dom jest za duży i w czerwcu 2016 roku wystawiła go na sprzedaż.
Lata 2017 - obecnie
Obecnie, dom jest własnością anonimowego nabywcy, który kupił go w 2017 roku. Po wystawieniu na sprzedaż w 2016 roku dom był najpopularniejszą nieruchomością w Realtor.com w pierwszym tygodniu jego notowania. Został on kupiony za $605 000. Dla kontrastu, podobne domy przy tej samej ulicy kosztują znacznie powyżej miliona dolarów.
Źródła:
Dom przy 112 Ocean Avenue (adres z powodu złej sławy zmieniano kilkakrotnie, obecnie to 108 Ocean Avenue) został wybudowany w 1927 roku. Powierzchnia nieruchomości to aż 456 m2. Znajduje się tam między innymi pięć sypialni, trzy duże łazienki i jedna mniejsza, dwa garaże, hangar na łodzie oraz weranda.
Pierwszymi właścicielami nieruchomości było małżeństwo John i Catherine Moynahan. To oni wybudowali dom i mieszkali w nim szczęśliwie przez niemal 30 lat. Kiedy John i Catherine Moynahan zmarli, ich córka, Eileen Fitzgerald, wprowadziła się do domu wraz ze swoją rodzinom. Mieszkała tam do 17 października 1960 roku, kiedy to posiadłość kupili John i Mary Riley. Z powodu problemów małżeńskich John i Mary rozwiedli się i 28 czerwca 1965 roku sprzedali dom rodzinie DeFeo.
 |
| Jedno z najwcześniejszych zdjęć domu |
 |
| 1120 Ocean Avenue zdjęcie z satelity |
Lata 1965 - 1975
Rodzina DeFoe skłądała się z Ronalda DeFeo Seniora, jego żony Louise DeFeo oraz piątki ich dzieci. Mieli oni włoskie korzenie i byli pozornie szczęsliwymi i zmożnymi ludzmi.
14 listopada 1974 roku około 3 nad ranem, najstarszy z synów DeFoe, Ronald Junior dokonał w domu potwornej zbrodni. Z niewiadomuch do dziś powodów, trzymając w ręku nabitą strzelbę wszedł do sypialni swoich rodziców. Pierwsze dwa strzały oddał w kierunku śpiącego ojca. Kiedy krzycząca matka próbowała sięgnąć do szafki nocnej po pistolet, zastrzelił również ją. Następnie przeszedł się po domu i zabił swoje rodzeństwo: siostry Dawn (18 lat) i Allison (13 lat) oraz braci Marca (12 lat) i Johna Matthewsa (9 lat). Wszyscy zginęli w swoich łóżkach. Nikogo nie wystraszyły strzały. Nikt nie próbował uciekać.
Wiele osób do dziś uważa, że przyczyną zbrodni było opętanie. Obrońca William Weber wykazywał, że DeFeo w momencie zabójstwa był niepoczytalny i działał w samoobronie, ponieważ słyszał w głowie głosy członków rodziny spiskujących przeciwko niemu.
Ronald Junior w 1975 roku został zkazany na 25 lat więzienia za sześciokrotne zabójstwo.
 |
| Rodzina DeFoe |
 |
| Allison i Down DeFoe |
 |
| Morderstwo rodziny DeFoe |
 |
| Dom w roku 1974 |
Lata 1975 - 1977
Przez prawie 13 miesięcy po morderstwach dom stał pusty, dopóki nie został kupiony przez rodzinę Lutz za $80 000. George i Kathleen Lutz wprowadzili się do posiadłości wraz z trójką dzieci w grudniu 1976 roku. Ich marzenia o tym, by wieść spokojne życie w nowym miejscu szybko zamieniły się w koszmar. Lutzowie utrzymywali, że przy 112 Ocean Avenue od początku działy się trudne do wyjaśnienia rzeczy. Ponoć słyszeli oni tajemnicze dźwięki i głosy, okna same się otwierały, a na ścianach pojawiała się dziwna ciecz. Córka Lutzów mówiła, że ma niewidzialną koleżankę, która miała kiedyś mieszkać w tym domu, ale została zamordowana przez swojego brata.
W raz z każdym dniem w domu w Amityville miało miejsce coraz więcej paranormalnych zjawisk. Lutzowie twierdzili, że widzieli na śniegu ślady krwi. W domu miał się też pojawiać demon ze świecącymi oczami. Nowi właściciele wytrzymali w domu niespełna miesiąc, po czym uciekli z niego, twierdząc, że budynek jest nawiedzony. Nie spłacili oni nawet częsci z kredytu hipotecznego który wzięli na kupno domu i nieruchomość została szybko przejęta przez bank Columbia Savings and Loan.
To właśnie na podstawie opowiadań Lutzów Jay Anson napisał książkę "The Amityville Horror"
 |
| Rodzina Lutz |
Lata 1977 - 1987
W 1977 roku za $55 000 dom odkupiło od banku małżeństwo Jim i Barbara Cromarty. Mieszkali oni w nim przez 10 lat wraz ze swoimi dziećmi i nigdy nie doświadczyli oni tego, co poprzedni właścicie. Według rodziny Cromarty, dom był zupełnie "normalny", a jedynym co im przeszkadzało było zainteresowanie ciekawskich. Z tego właśnie powodu oficialny adress nieruchomości zmieniono na 108 Ocean Avenue.
W pewnym momencie Cromarty pozwali Lutzów, Jaya Ansona i wydawców "The Amityville Horror". W ich wielomilionowym pozwie argumentowano, że książka nie tylko stanowiła naruszenie ich prywatności, ale że "fałszywe oświadczenia zostały złożone umyślnie i wyłącznie w celu wykorzystania komercyjnego". Ostatecznie strony doszły do porozumienia.
 |
| Dom w latach 80 XX wieku |
 |
| Rodzina Cromarty w salonie domu |
Lata 1987 - 1997
W 1987 roku za $325 000 dom kupili Peter i Jeanne O’Neil. Oni również zamieszkiwali posiadłość przez 10 lat i nie doświadczyli żadnych paranormalnych zjawiska. To właśnie O’Neilowie wymienili słynne okna przupominające oczy na kwadratowe i zlikwidowali basen w ogrodzie. Ponieważ roczny podatek od nieruchomości przekraczał wówczas 10 000 dolarów, sąsiedzi twierdzą, że O’Neilowie przeprowadzili się, aby zaoszczędzić pieniądze na uniwersyteckie czesne swoich dzieci.
W 1987 roku za $325 000 dom kupili Peter i Jeanne O’Neil. Oni również zamieszkiwali posiadłość przez 10 lat i nie doświadczyli żadnych paranormalnych zjawiska. To właśnie O’Neilowie wymienili słynne okna przupominające oczy na kwadratowe i zlikwidowali basen w ogrodzie. Ponieważ roczny podatek od nieruchomości przekraczał wówczas 10 000 dolarów, sąsiedzi twierdzą, że O’Neilowie przeprowadzili się, aby zaoszczędzić pieniądze na uniwersyteckie czesne swoich dzieci.
 |
| Dom w latach 90 XX wieku gdy był w posiadaniu Petera i Jeanne O’Neil |
Lata 1997 - 2010
W roku 1997 dom kupił Brian Wilson. Nabywca zapłacił za niego $310 000. Niedługo po zakupie, w domu przeprowadzono obszerne renowacje. W ciągu 13 lat posiadania domu Wilson wyremontował także hangar dla łodzi i dodał drugą altanę z tyłu domu.
Lata 2010 - 2017
Kolejnymi właścicielami nieruchomości byli David i Caroline D'Antonio. Para emerytów kupiła go w 2010 roku. Był to "od zawsze dom ich marzeń". Po śmierci Davida, Caroline uznała że dom jest za duży i w czerwcu 2016 roku wystawiła go na sprzedaż.
 |
| David i Caroline D'Antonio |
Lata 2017 - obecnie
Obecnie, dom jest własnością anonimowego nabywcy, który kupił go w 2017 roku. Po wystawieniu na sprzedaż w 2016 roku dom był najpopularniejszą nieruchomością w Realtor.com w pierwszym tygodniu jego notowania. Został on kupiony za $605 000. Dla kontrastu, podobne domy przy tej samej ulicy kosztują znacznie powyżej miliona dolarów.
 |
| Dom obecnie |
Źródła:
https://www.edmovieguide.com/news/the-true-story-behind-the-amityville-horror-house-380619/
https://amityvillemurders.com/the-haunting/the-true-story-of-112-ocean-avenue.html
https://nypost.com/2021/03/15/inside-the-amityville-horror-house-today-long-islands-most-notorious-mansion/
https://www.housebeautiful.com/lifestyle/a45618175/amityville-horror-house/