Olbrzym z Castelnau to określenie odnoszące się do trzech fragmentów kości (kości ramiennej, piszczelowej i trzonu kości udowej) odkrytych przez Georgesa Vachera de Lapouge zimą 1890 roku na terenie osady z epoki brązu w Castelnau-le-Lez we Francji. Według uczonych szczątki te niezaprzeczalnie należą do człowieka, miało on jednak około 3.5 metra wzrostu i według de Lapouge był jednym z największych ludzi w historii świata.
Kości olbrzyma zostały przetransportowane do Uniwersytetu w Montpellier i badane przez M. Sabatiera, profesora zoologii oraz M. Delage, profesora paleontologii. Uczeni stwierdzili, że kości te są niezaprzeczalnie ludzkie, pomimo ich ogromnych rozmiarów
W 1892 r. kości zostały dokładnie zbadane przez dr Paula Louisa André Kienera, profesora anatomii patologicznej w Szkole Medycznej w Montpellier, który przyznał, że reprezentują „bardzo wysoką rasę”, ale mimo to stwierdził, że są nienormalne w wymiarach i najwyraźniej wzrost osoby do której należały spowodowany był chorobą.
Interesujące jest to, że w 1894 roku doniesienia prasowe wspominały o kolejnym odkryciu kości ludzkich olbrzymów odkopanych na prehistorycznym cmentarzu w Montpellier we Francji (5 km na południowy zachód od Castelnau), podczas gdy robotnicy kopali zbiornik wodociągowy. Czaszki „28, 31 i 32 cale w obwodzie” zostały zgłoszone obok innych kości o gigantycznych proporcjach, co wskazywało, że należały do rasy ludzi „o wysokości od 3 do 4.5 metra”. Kości zostały podobno wysłane do Francuskiej Akademii Nauk w celu dalszych badań.
Na temat rzekomych gigantycznych fragmentów kości nie zostało opublikowane żadne współczesne badanie.
Źródła:
https://www.futilitycloset.com/2021/10/31/the-giant-of-castelnau/